വറുതിയിൽ വരണ്ട മണ്ണിൽ
പൊഴിയുന്ന കന്നിമഴയുടെ
ഗന്ധവും വന്യതയുമായ്
നിന്നിലേക്ക്‌ ആഴ്ന്നിറങ്ങണമെനിക്ക്
എന്തിനെന്നോ…
നിന്റെ പ്രണയത്തിൽ പൂത്തുലഞ്ഞു
എന്റെ ആത്‌മാവിൻ മറുപാതി
നിന്നിൽ കണ്ടെടുക്കാൻ….
എന്നിലെ നിന്നെയും
നിന്നിലെ എന്നെയും
ഒരു തരി ചിമ്മാതെ
മിഴികളിൽ ഉയിരായ് നിറയ്ക്കാൻ
നിന്റെ മൗനത്തിൽ വിടരുന്ന
വിസ്‌മൃതികളുടെ പൂക്കാലം സ്വയം നെഞ്ചേറ്റാൻ
പെയ്തൊഴിയാത്ത നൊമ്പരങ്ങളുടെ
നേരും നോവും ആവാഹിച്ചെടുക്കാൻ
വിങ്ങുന്ന അകക്കാടിന്റെ തീവ്രത തൊട്ടറിഞ്ഞു
ഹൃദയഭിത്തികൾക്ക് സാന്ത്വനക്കുളിരേകാൻ
നിന്റെ ലോകം നമ്മുടെ ലോകമെന്നു പറഞ്ഞ
കർണികാരപ്പക്ഷിയെ നിന്നിൽ തിരയാൻ
വിരഹം ഗർഭം ധരിച്ച കനൽപ്പൂവുകളിറുത്തു
നിന്റെ പ്രാണന്റെ ഈണത്തിന് കാതോർക്കാൻ
നിന്റെ വിരലുകളുടെ നനുത്ത സ്പർശത്തിൽ
ജന്മാന്തരപാപങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോകാൻ
No comments:
Post a Comment