ഒരു ദീർഘനിദ്രയിൽ
നിന്നുണർത്തി
മഴവിൽ നിറം പകർന്ന്
എന്നിലെ കവിതയായ്
വിരിഞ്ഞു നീ…
എൻ കണിമലരായ്
കാവ്യപ്രപഞ്ചമായ്
സ്വരലയമായ് നീ
ഹൃദയം തൊടുന്നു…
ഇഷ്ടവസന്തമായ് കിളിവാതിൽ
തുറന്നു നീ
മഴവിരൽത്തുമ്പ് നീട്ടി
തൂലികയാൽ കുറിയ്ക്കുന്നു…
അലകടൽ ഞൊറികളിൽ
ഉന്മാദമുണരുമ്പോൾ
പ്രണയാരുണം
ഈ പാതിരാക്കാറ്റ്…
ഇരുൾ ഇടറിവീണ
മുത്തശ്ശിക്കാവും
ആപാദം മഞ്ഞുതിർന്നു വീണ
പൂവാകച്ചോടും
നിന്റെ പദവിന്യാസത്തിനായ്
കാതോർത്തിരുന്നു…
കാതങ്ങൾക്കപ്പുറം
മറവിയിലമരാതെ
നിന്റെ
ചുടുനിശ്വാസങ്ങൾ
ചെമ്പകമരം
അപ്പോഴും
നെഞ്ചോട്
ചേർത്ത് വച്ചിരുന്നു …
No comments:
Post a Comment