അന്നും ആ പവിഴമല്ലിത്തണലെത്തി..
അനുനിമിഷം തെളിയുന്ന തിമിരജ്വാലയകറ്റാൻ.....
ആത്മസ്പന്ദനങ്ങൾക്ക് കാതോർത്ത്-
അന്തിച്ചുവപ്പിൽ കണ്ണുകൾ കോർക്കുമ്പോൾ-
കർക്കിടകമഴ ആടിത്തിമർക്കുകയായിരുന്നു...
ഓർമപുറ്റിൽ കുരുങ്ങിയ -
കടലാസുതോണിയുലയുമ്പോൾ-
പകുത്തെടുത്ത പകലിരവുകൾ-
മൌനത്തിൻ ബലിക്കല്ലിൽ ഉടഞ്ഞുചിതറുന്നു...
ഒരു തരി നോവ് ചിറകടിച്ചുയരുമ്പോൾ
അമരത്വം പേറുന്നു പ്രാണന്റെ നാളങ്ങൾ...
വേർപെട്ട ദേഹി ചന്ദനച്ചിതയിൽ-
ചെങ്കനലിലുണരുമ്പോൾ-
തപ്തചിന്തയിലിടറും അടയാളപൊട്ടുകൾ
അഗ്നിചാപങ്ങളായുതിരുന്നു...
ആശംസകള്
ReplyDeleteആശംസകള്
ReplyDeleteആത്മസ്പന്ദനങ്ങളുടെ കാവ്യരൂപം..
ReplyDeleteനല്ല കവിത
ശുഭാശാംസകൾ......